واحد اطلاعی از دو نقش تشکیل شده است: نو[۱۳۴] و کهنه[۱۳۵] (همان، ص ۸۹) همچنین در زبان انگلیسی تغییر آهنگ[۱۳۶] در نمایش آن بسیار بارز است.
۳-۲-۱-۳-۱- آغازگر و پایان بخش
تامسون (۲۰۰۴، ص ۱۴۳) معتقد است که احتمال دارد وسوسه شویم آغازگر را «آنچه بند در مورد آن است»[۱۳۷] بدانیم؛ اما این تعریف موجب مشکلاتی میشود از جمله مشکل شدن ایجاد تمایز میان آغازگر و فاعل. بنابراین نتیجه میگیرد که بهتر است آغازگر را به عنوان نقطه عزیمت پیام تعریف کنیم. همچنین باید توجه کرد که برای هلیدی آغازگر از دید گوینده تعیین میشود.
اولین نکتهای که درباره آغازگر و پایان بخش باید گفت، توضیح آغازگر بینشان[۱۳۸] و نشاندار[۱۳۹] است. تامسون (۲۰۰۴، ص ۱۴۴) در توصیف آغازگر بینشان میگوید نهاد/فاعل آغازگر عادی است. بدین معنی که سازهای است که به عنوان آغازگر انتخاب میگردد، مگر آنکه دلایلی برای انتخاب سازهای دیگر وجود داشته باشد؛ که در صورت اخیر آن را آغازگر نشاندار مینامیم. او (همان، ص ۱۴۵) در مورد نشانداری میگوید بندها نشاندار هستند زیرا آنقدر غیرمعمولی هستند که توجه را به سمت خود جلب میکنند؛ همچنین این بندها تنها هنگامی ظاهر میشوند که دلایلی متنی بر انتخاب بینشانِ نهاد/فاعل به عنوان آغازگر چیرگی دارد.
هلیدی و متیسون (۲۰۰۴، ص ۷۳) نیز همین تعریف را ارائه داده و میگویند هرگاه نهاد/فاعل بر روی آغازگر نگاشته شود، آغازگر بینشان است و آغازگری که چیزی جز نهاد/فاعل باشد نشاندار. آنها در ادامه (همان، ص ۷۴) در جدولی (Table 3(1)) تمامی امکانهای موجود برای آغازگری بینشان و نشاندار را نشان می دهند:
| برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید. |
- ۹۹/۱۲/۱۸
